Św. Gall urodził się w 489 r. w Owernii we Francji w rodzinie galloromańskiej. Jako młody człowiek został cudownie uzdrowiony u grobu św. Juliana. To przeżycie miało sprawić, że wbrew woli ojca wstąpił do klasztoru w Cournon. W klasztorze oddawał się studiom i żył w surowej ascezie, czym zainteresował św. Kwincjana, biskupa Clermont w Owernii, który zaprosił go do służy w charakterze diakona; zanim św. Gall dotarł do klasztoru w Clermont, jakiś czas reprezentował Kwincjana na dworze króla Teodoryka w Trewirze w Niemczech. Po śmierci biskupa Kwinkcjana, w 526 r. został biskupem Clermont — administrował tą diecezją do śmierci prawdopodobnie w przeddzień święta Wniebowstąpienia 553 r. Jego pamiątka obchodzona jest jednak 1 lipca, zgodnie ze zreformowanym kalendarzem.

Św. Gall był także wujkiem i nauczycielem św. Grzegorza z Tours i bratem św. Nicecjusza. Był człowiekiem prostolinijnym i pełnym humoru. Już za życia otaczała go aura świętości i uwielbienia wiernych, o których troszczył się z wielkim poświęceniem i dobrocią. Szczególnie wiele uznania zaczęto mu okazywać, kiedy szalejąca w zachodniej Europie zaraza ominęła Clermont, co przypisywano gorącej modlitwie św. Galla.

Imię Gaweł, czyli Gall, wywodzi się od łacińskiego słowa Gallus znaczącego Galijczyk, mieszkaniec Galii (od łac. gallus – „kogut”), albo od celtyckiego słowa Calleh – Galijczyk, utworzonego od ghas-los – „przybysz”, „obcy”.